Fahişelik mesleğiydi
Ama oda bir can taşıyordu
Sermayesi vücudu
Dünyada en son umudu

Fahişe dediler köşeye ittiler
Doğmadan öldüler her zaman
Düşer bir damla yaş gözlerinden her an
Karanlık kuytularda fahişe

Akıp giden zamanın
Savurduğu insanlar gibi
Bunalımlı yaşamın
Parçası oldu fahişe

Fahişe
Boy bir yetmiş
Yaş yirmi beş
Doksan atmış doksan beş

Çaresiz ve umutsuz
Fahişe çok, çok mutsuz
Zorla girilen bu yolda
Çıkmakta çok zor kuşkusuz